Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

χωρίς τίτλο


Χτες την νυχτα κρατησα στην αγκαλια μου το μελλον. 
Γιατι ξαφνικα βρεθηκα να εχω μελλον. 
Ενα μελλον φτιαγμενο απο διαδοχικα λαμπερα ''αυριο'' , αφηνοντας τους μακρινους οριζοντες για εκεινους που ειχαν δρομο μπροστα τους.
Εγω ειμαι τοσο κοντα στο δικο μου.
Ποταμι οι μνημες με κατακλυζουν.
Εκελεισα τα ματια ημουν συνεπαρμενος, γοητευμενος, ερωτευμενος με τη γυναικα , που στο προσωπο της ζωης ειχε το ποιο τελειο αρωμα το ποιο ιδανικο σχημα.
Εχω χρονο μπροστα μου.Λιγος, πολυς, τι σημασια εχει..
Και ειναι χρονος συνειδητος, αρα τεραστιος, αφου οταν ζεις το τωρα, ειναι τοσο μακρινη η επομενη ωρα..