20120530 ενήλικη μελαγχολία

Κάτω απ' τα πόδια μου είναι η κρύα, παγωμένη γη, γύρω μου τεράστια δεντρά, πάνω απ'το κεφάλι μου είναι ο συννεφιασμένος

ψυχρός ουρανός. Αισθάνομαι το σώμα μου, αισθάνομαι το μυαλό μου γεμάτο από διαφορές σκέψεις. Και ταυτόχρονα ξέρω ότι όλα αυτά, όλη αυτή η παγωμένη γη και τα δεντρά και ο ουρανός και το σώμα μου κι οι σκέψεις μου έχουν δημιουργηθεί  τυχαία, κι ότι αυτός είναι προσωρινός κόσμος, δημιουργία των πέντε μου αισθήσεων. Ο κόσμος που δημιουργείται από μένα υπάρχει μοναχά επειδή είμαι κομμάτι του, και γι' αυτό διαχωρίζω τον εαυτό μου από τον κόσμο.

Ο άνθρωπος στην κοινωνία μας δεν μπορεί να κοιμηθεί χωρίς να πληρώνει για το μέρος που κοιμάται, δικαιούται δωρεάν αέρα ή νερό ή ήλιο μονό όταν είναι στο δρόμο. Το μονό δικαίωμα που έχει είναι να περπατάει σ' αυτό το δρόμο, μέχρι να κουραστεί, ή να μην μπορεί να περπατήσει, πρέπει να συνεχίζει να προχωράει.