[...] Η δυσκολία να δω καλά ό,τι απομένει από τα γλυπτά της ζωοφόρου μου φέρνει στο νου τη βαθύτατη απογοήτευση που ένιωσα στο Λονδίνο.Με πόση λαχτάρα είχα μπει στις αίθουσες του Βρετανικού Μουσείου για να θαυμάσω τα κλοπιμαία του Έλγιν! Και βρέθηκα σ' ένα χώρο που έμοιαζε με λαϊκή αγορά ή με τελωνείο, βαμμένο μ' ένα απαίσιο κόκκινο χρώμα, ένα ψυγείο για αριστουργήματα, σκοτεινό, στενόχωρο, απελπιστικό. Είχαν χάσει ακόμη και την ιδιαιτερότητα της φθοράς του υλικού τους. Περιεργαζόμουν ένα-ένα αυτά τα θαυμάσια έργα, προσπαθώντας να τα απομονώσω από το περιβάλλον. Όμως άδικα! Δεν με συγκινούσαν. Δεν αναγνώριζα αυτά που πολλές εικόνες με είχαν ωστόσο προειδοποιήσει ότι θα δω. Τα ανάγλυφα μου φαίνονταν πλαστά, η πομπή των καβαλάρηδων πάνω σ' αυτούς τους βρόμικους τοίχους μ' ενοχλούσε. Νόμιζα πως βρισκόμουν σ' ένα μαρμαράδικο, σε μια αποθήκη με αντικείμενα από κατασχέσεις, όπου ακρωτηριασμένα φαντάσματα, αιχμάλωτα, νοσταλγούσαν τον ουρανό της πατρίδας τους.
Camille Mauclair
Le Pur Visage de la Grece
Μετάφραση: Βίτω Αγγελοπούλου